نقدی بر انتظارمان

آخرالزمان، فصل امتحان شیعه شماست. امتحانهایی سخت و طاقتفرسا که جز راسخان در علم به خدای شما و شما، نمیتوانند ایمان سالم به در برند.در آخرین روزهای حکومت طاغوتیان بر زمین کار چنان بر مؤمنان سخت میگردد که تنها باید به شما متکی بود و از وجود مقدستان درخواست امداد نمود. تا خللی در اعتقاد به بازگشت و گشایش پدید نیاید.که هرگونه شک در آمدنتان یعنی شک در ایمان به خدا و وعده حق او.

برخی تفاسیر مینویسند: «آیه لاریب فیه» منظور وجود مقدس امام زمان «عجل الله تعالی فرجه الشریف» است.آری! هرگز در تو و آمدنت شک وتردیدی نیست و آمدن تو را باید هر صبح و شام انتظار کشید و انتظار چه فصل زیبایی از زندگی است ! و این فصل را هر کس به گونهای تفسیر میکند .یکی تفسیری بهاری از آن دارد و آن یکی پاییز را تجسم می کند.راستی فصل انتظار باید چگونه باشد؟ باید مانند «سلطان فصلها» ،پاییز را میگویم، شاهد افتادن برگها از درخت زمان با تازیانه باد ظلم باشیم ودم برنیاوریم و احیاناً خوشحال باشیم که با افتادن هر برگی گامی به سوی تو نزدیکتر میشویم؟ و یا چون بهار در آرزوی شکفتن جوانهای شب را به چشمانمان راه ندهیم و خواب را. بکوشیم و تولدی دیگر را شاهد باشیم. گمان نمیکنیم تو از نسل پاییز باشی که نسل پاییز ادامه فصل سرما و مرگ است. ادامه سر به زیر برف فرو بردن است چون زمستان در پیش است.نگاهمان باید به تیغه آفتاب باشد از سر ستیغ کوه انتظار. دستانمان اما در حرکت و تکاپو. برای گرفتن دست اجتماع. دور شدن از تو تنها نبردن نامت نیست که اشتباه شناختن راهت و مطلوبت، دور شدنی است دورتر از دور..

مجله امید انقلاب شهریور 1385، شماره 370
#حوزه_ علمیه فاطمیهدامغان